-
Σκεφτόμουν, συλλογιζόμουν έτσι όπως είδα πριν τα παλτά να
κουνιούνται, πόσο παράξενο είναι όταν κουνάει ο αέρας άψυχα αντικείμενα,
απάντησε ο Προκόπ βιαστικά σαν να ‘θελε να δικαιολογηθεί για τη σιωπή του.
Είναι πολύ παράξενο όταν ξάφνου αρχίζουν να πεταρίζουν τα αντικείμενα που τα
‘ξερες να κείτονται άψυχα. Δεν είναι έτσι;
Κάποτε είδα
σε μια άδεια πλατεία –δεν υπήρχε ψυχή- μεγάλα χαρτιά να ανεμίζουν σαν τρελά.
Τον άνεμο δεν τον ένιωθα γιατί στεκόμουν πίσω από ένα σπίτι. Τα χαρτιά άρχισαν
ξαφνικά με τρελό μίσος να στροβιλίζονται και να κυνηγιούνται κι ύστερα από
λίγο, φάνηκαν να ηρεμούν, αλλά ξαφνικά τα ξανάπιασε μια παλαβή πίκρα και με
θυμό όρμησαν βολοδέρνοντας εδώ κι εκεί. Στριμώχτηκαν σε μια γωνιά,
ξανασκόρπισαν δαιμονισμένα αμέσως μετά, κι ύστερα χάθηκαν οριστικά πίσω από μια
άλλη γωνιά.
Μονάχα μια χοντρή εφημερίδα δεν μπόρεσε να τ’
ακολουθήσει. Έμεινε ξαπλωμένη στο λιθόστρωτο ανοιγοκλείνοντας τις μασέλες της
με μίσος σαν να είχε χάσει την αναπνοή της και αγωνιζόταν να πάρει ανάσα.
Μια σκοτεινή υπόνοια κυρίευσε τότε το μυαλό μου. Μήπως
είμαστε κι εμείς τα ζωντανά όντα κάτι παρόμοιο με τούτα τα σκισμένα χαρτιά; Και μας κουνάει ένας αόρατος «αέρας», ακατανόητος και
κρυφός, προσδιορίζοντας τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας, κι εμείς σαν
αφελείς νομίζουμε ότι έχουμε τη δική μας ελευθερία βούλησης;
Μήπως ολόκληρη η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας
αινιγματικός ανεμοστρόβιλος; Εκείνος ο αέρας για τον
οποίο λέει η Βίβλος; Γνωρίζεις πόθεν έρχεται
και που πορεύεται; Δεν ονειρευόμαστε κάποτε ότι
βουτάμε το χέρι σε βαθιά νερά και πιάνουμε χρυσόψαρα; Και τι έγινε;
Ένας ψυχρός αέρας άγγιξε μόνο τα δάχτυλά μας.
image: Hugo Steiner-Prag – “The Haunted” μέσα από την εικονογράφηση του βιβλίου του Gustav
Meyrink “Der Golem”
text: Γκούσταβ Μέιρινκ – Γκόλεμ, (1914), μετάφραση Έρση Λάγκε, εκδόσεις Αίολος 1990.
music - The Vietnam Veterans as The Gitanes –
Thirteen/When I Was Young, Strange Girl CD, Music Maniac Records 2009.
