Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

working class heroes



Ο Άρθουρ ξανάπιασε δουλειά το απόγευμα. Ήθελε ακόμα τετρακόσιους κυλίνδρους για να τελειώσει την καθημερινή του παραγωγή. Μπορούσε να σιγανέψει το ρυθμό, μα όσο του ’μενε ακόμα δουλειά, δεν ήθελε να κόψει τη φόρα του, ώσπου να δει τους κυλίνδρους καθαρούς και τελειωμένους στο κουτί δίπλα στον τόρνο. Ξεπέταξε τους τετρακόσιους σε τρεις ώρες, κι ύστερα κι ύστερα άρχισε να κάνει πως δουλεύει, πότε πως καθαρίζει τη μηχανή, πότε πως δίνει εργαλεία στον Τζακ να τα τροχίσει, για να πουν καμιά κουβέντα. Μούτρο, είπε μέσα του φχαριστημένος, καθώς έπιανε την πρώτη εκατοντάδα πετώντας ένα ένα τα κομμάτια στο κουτί, με λογική ταχύτητα. Μην αφήσεις κανένα κάθαρμα να σε πατήσει κάτω –έτσι έλεγε ο Φρεντ όταν ήταν στο ναυτικό. Κάπως τα ’χε πει στα λατινικά, και πάντως ήτανε καλή συμβουλή, κι ας μη τη χρειαζόμουν. Εγώ δε θ’ αφήσω να με πατήσει κανείς, εγώ δηλαδή δεν έχω ψυχή; Κι αν πεις και για το δικαίωμα ψήφου που μου δίνουν, έτσι μου ’ρχεται να τους πω που να την χώσουνε τη ψήφο τους και που την έχω γραμμένη. Να μου πούνε: «Κοίτα δω, φίλε, πάρε εκατό μπαστούνια δυναμίτη κι ένα ολοκαίνουργιο καψούλι και τίναξε τη φάμπρικα στον αέρα», αυτό μάλιστα, ευχαρίστως να το κάνω, γιατί θ’ άξιζε τον κόπο. Δράση! Θα την κοπάναγα για τη Ρωσία ή το Βόρειο Πόλο, θα την άραζα εκείπερα και θα ψόφαγα στο γέλιο με τα κατορθώματά μου, τι υπέροχο θέαμα, αρχιεργάτες, μηχανές και καλογυαλισμένα ποδήλατα ανατινάζονται στον ουρανό μια ωραία φεγγαρόλουστη νύχτα. Όχι πως μου φταίξανε σε τίποτα, μα έτσι μου τη δίνει εμένα καμιά φορά. Εμένα δε μου καίγεται καρφί, ας πα’ να τιναχτεί όλος ο κόσμος στον αέρα, αύριο κιόλας, αρκεί να πάω κι εγώ μαζί του.

text: Ένα αυθεντικό κι ωραίο παιδί της αγγλικής εργατικής τάξης, ο Alan Sillitoe και το Saturday Night and Sunday Morning, στα ελληνικά «Σάββατο βράδι, Κυριακή πρωί», μετάφραση Γιάννης Ευαγγελίδης, εκδόσεις Γράμματα 1986. 
music: Κι άλλα τέσσερα από τα καλύτερα παιδιά της ίδια τάξης…Black SabbathThe Straightener, Vol.4 LP, Vertigo records, 1972.