Οραματίζομαι ότι τα Μονοπάτια των Τραγουδιών απλώνονται πάνω
σε ηπείρους και αιώνες· όπου βάδισαν
άνθρωποι άφησαν το χνάρι ενός τραγουδιού (που την ηχώ του τη διακρίνουμε πότε-πότε)·
κι ότι τούτα τα χνάρια πρέπει να φτάνουν πίσω στον τόπο και τον χρόνο, σε κάποια
απομονωμένη κοιλάδα της αφρικάνικης σαβάννας, όπου ανοίγοντας το στόμα του ο Πρώτος
Άνθρωπος, παρά τους τρόμους που τον περικύκλωναν, φώναξε την πρώτη στροφή από
το Παγκόσμιο Τραγούδι, «ΕΙΜΑΙ!»...
...«Η μουσική», είπε ο Αρκάντυ, «είναι μια τράπεζα μνήμης, για
να βρίσκει κανείς τον δρόμο του μέσα στον κόσμο».
image:
Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης –Franklin Press 1987- του “The Songlines”.
text:
Bruce Chatwin –
The Songlines, στα ελληνικά, «Τα
Μονοπάτια των Τραγουδιών», μετάφραση Σοφία Φιλέρη, εκδόσεις Χατζηνικολή 1990.
music: Kev
Carmody – River Of
Tears, Eulogy (For A
Black Person) CD, Festival records 1991.
