Το παρακάτω τραγούδι μαζί με ολόκληρο τον δίσκο που το περιείχε,
υπήρξε κατά κάποιον τρόπο η αφορμή μαζί και η έμπνευση για να ξεκινήσω πριν
ενάμιση σχεδόν χρόνο κάτι που αυτές τις μέρες, κι έπειτα από πολύ
αναβλητικότητα και άλλη τόση τεμπελιά, φτάνει στο τέλος, τουλάχιστον στην πρώτη
φάση του…προσεχώς θα σας πω περισσότερα, έχει δρόμο ακόμη το πράμα, αλλά η
ολοκλήρωση αυτού του πρώτου βήματος συνέπεσε με ένα (σχετικό) μειλ που ήρθε το
απόγευμα από αυτά που έχουν την δύναμη ακόμη και να με κάνουν να ξανασκεφτώ την
θεωρητικά δεδομένη μισανθρωπία μου, και είπα να το γιορτάσω λίγο απόψε, όσο
μπροστά στην οθόνη…σοβαντίζω τα τελειώματα…έβγαλα μπύρες απ’ το ψυγείο, καπνό
απ’ το σακούλι, έβαλα και τον Slim Wild Boar μαζί με την εγκαταλειμμένη σκιά του να παιανίσει και…αυτά
προς το παρόν…θένκιου σλιμ, υγεία παιδιά!
