Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

thank you Jim Carroll


Από σήμερα και για 5-6 αναρτήσεις θα το πάμε δίχως πολλά λόγια, τουλάχιστον από μένα, αλλά με ποιήματα και τραγούδια, η σωστότερα ποιήματα που έγιναν τραγούδια…
Στο τέλος μάλλον θα υπάρξει και ένα συγκεντρωτικό όπου θα προστεθούν και δύο ανάλογες λίστες που είχαν φτιαχτεί παλιότερα…βλέποντας και κάνοντας…
Όσοι πιστοί προσέρχεστε, τους υπόλοιπους σας προειδοποιώ από τώρα, οι κανονικοί ρυθμοί θα επανέρθουν κατόπιν αναστάσεως…

Αρχή με το παιδί θαύμα, όπως θα έχετε καταλάβει μάλλον και από τον παραφρασμένο τίτλο στο τραγούδι των Bullets…εκείνοι ευχαριστούν τον ροκαμπιλά Johnny Carroll, εγώ όχι ότι δεν θρέφω εκτίμηση για τον Johnny, αλλά έτσι φόρα παρτίδα ευχαριστίες θα έδινα μόνο για τον συγγραφέα, ποιητή, ηθοποιό, και βέβαια μουσικό της Νεοϋορκέζικης σκηνής, το Jim Carroll.
Από το Sound Bites From The Counter Culture (1990), έναν δίσκο διαμαρτυρίας ενάντια στην λογοκρισία της (και κάθε) εποχής, που «έπαιζε» στις δισκοθήκες (και κασετοθήκες) αρκετών της παρέας μαζί και της δικής μου στις αρχές των 90’s, επιτρέποντας μας να το παίζουμε και μεις με τη σειρά μας πολύ ψαγμένοι ρε παιδί μου, έναν spoken word δίσκο με τις φωνές του Hunter Thompson (εδώ τον πρωτοέμαθα, τον προλογίζουν οι Paul Kantner και Grace Slick και αξίζει να ακούσετε το «κομμάτι» του Fear and Loathing που παρεμπίπτοντος δεν είναι απόσπασμα του γνωστού βιβλίου), του Timothy Leary, του Abbie Hoffman, και του Jello Biafra μεταξύ άλλων, να διαβάζουν έργα τους.
Στον Jim Carroll ανήκει το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, και το μοναδικό όπου εκτός από την φωνή του συγγραφέα ακούμε και μουσικό όργανο, κάποια Tamela Glenn να επιδίδεται στο παρασκήνιο σε κιθαριστικές ακροβασίες, οπότε μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για μελοποίηση…
Το ποίημα προέρχεται μέσα από το βιβλίο του Carroll The Book of Nods (1986), και ο τίτλος του είναι Guitar Voodoo!
Κολλητά θ’ ακούσουμε και το City Drops Into The Night από το κλασικό Catholic Boy, όπου υποτίθεται ότι οι στίχοι του είναι απλά...στίχοι και όχι ποιήση, αλλά στην περίπτωση του Carroll τα όρια ανάμεσα στην ποίηση, την πρόζα ή τον στίχο είναι δυσδιάκριτα, και μικρή σημασία έχουν, αφού όλα όσα έκανε ξεκινούσαν πρώτα και κύρια από τα βήματά του πάνω στους κακόφημους δρόμους της πόλης του.