Βαδίζω μέσα στις στοές των ήχων,
σε παρουσίες πλέω ηχηρές,
σαν τον τυφλό περνώ απ’ τις διαφάνειες
ένας κατοπτρισμός με σβήνει, γεννιέμαι σ’ έναν άλλον
…δεν είναι τίποτα μπροστά μου, μονάχα μια στιγμή
εξαγορασμένη αυτή την νύχτα…
…μονάχα μια στιγμή ενώ οι πόλεις,
τα ονόματα, οι αισθήσεις, αυτά που ζήσαμε,
βουλιάζουν στο τυφλό μέτωπό μου,
ενώ η κατάθλιψη της νύχτας
ταπεινώνει τη σκέψη και τον σκελετό μου
και το αίμα μου κυλάει πιο αργά
και τα δόντια μου πέφτουν και τα μάτια μου
θαμπώνουν κι οι μέρες, τα χρόνια
τις άδειες φρικωδίες τους στοιβάζουν…
…τίποτα δεν μου ‘χει μείνει εκτός
από μια πληγή μεγάλη,
ένα χάσμα που κανείς δεν το περνάει…
…να πέφτω να ξανάρχομαι να με ονειρεύομαι
και να με ονειρεύονται μάτια μελλοντικά, μια ζωή άλλη,
άλλα σύννεφα, να πεθάνω μ’ άλλον θάνατο…
…αγάπη σημαίνει αγώνας, αν δύο φιλιούνται
αλλάζει ο κόσμος, οι επιθυμίες παίρνουνε οστά και σάρκα,
η σκέψη ενσαρκώνεται, φτερούγες αναβλύζουν,
στις πλάτες του σκλάβου, ο κόσμος είναι αληθινός και απτός,
το κρασί είναι κρασί, το ψωμί επιστρέφει στη γεύση του, το
νερό είναι νερό
αγάπη σημαίνει αγώνας, είναι ν’ ανοίγεις πόρτες, να παύεις
να είσαι φάντασμα αριθμημένο,
καταδικασμένο στην αιώνια αλυσίδα
από αφέντη απρόσωπο·
ο κόσμος αλλάζει
αν δυο κοιτάζονται και αναγνωρίζονται,
αγάπη σημαίνει να γδύνεσαι απ’ τα ονόματα:
«άσε με να ‘μαι η πουτάνα σου» είναι τα λόγια της Ελοϊζας,
όμως αυτός ενέδωσε στους νόμους,
την πήρε για σύζυγο κι αντί γ’ ανταμοιβή
μετά τον ευνουχίσανε…
…τίποτα δεν συμβαίνει, σωπαίνεις, βλεφαρίζεις…
τίποτα δεν υπάρχει μονάχα ένα βλεφάρισμα;
…είναι φλόγες
τα μάτια και φλόγες είναι κείνο που κοιτάζουν,
φλόγα το αφτί κι ο ήχος φλόγα…
…καίγονται όλα, ο κόσμος είναι φλόγα
και καίει…
δεν υπάρχει δήμιος ούτε θύμα…
…τίποτα δεν συμβαίνει, μονάχα ένα βλεφάρισμα
του ήλιου, μια μόλις κίνηση, τίποτα…
πέφτω ατέλειωτα από την γέννησή μου,
πέφτω μες στον εαυτό μου δίχως βυθό ν’ αγγίξω…
θέλω να συνεχίσω να πάω πιο πέρα και δεν μπορώ:
εκσφενδονίστηκε η στιγμή κι έγινε άλλη και άλλη,
είδα στον ύπνο μου όνειρα της πέτρας που δεν ονειρεύεται
και στα τέλη των χρονών σαν πέτρες άκουσα να τραγουδάει το
αιχμάλωτο αίμα μου…
text:
Σκόρπια κομμάτια του ποιήματος Η πέτρα του ήλιου, από το βιβλίο του Οκτάβιο Παζ
- Η πέτρα του ήλιου και άλλα ποιήματα, μετάφραση Τάσος Δενέγρης, εκδόσεις
Ίκαρος 1993.
music: Los
Natas – La Ciudad De Brahman, ST CD, Man's Ruin Records 1999.
