DIN

Η φωνή όπως φτύνει τους στίχους, που καλά κάνουν και τους έχουν στην σελίδα τους, γιατί με το αυτί δεν καταλαβαίνω τίποτα, έτσι βουτηγμένη μέσα στο echo που είναι -μα και χωρίς αυτούς το πιάνεις το νόημα- μου θυμίζει ελληνικό punk δεκαετίας ογδόντα, το μπάσο τους αγχωτικούς ρυθμούς που ακουγόταν ολόγυρα, και προσπαθούσα κι εγώ να πιάσω στο μπάσο εκείνα τα χρόνια, και αυτή η κιθάρα όταν γκαζώνει γλυκά με σκοτώνει…ο ντράμερ κλασικά ιδρώνει περισσότερο απ’ όλους.
Με τον Stefan των Out On a Limb στην σύνθεση τους, τα κάνουν όλα μόνοι τους, και είναι ακόμη στην (πολύ) αρχή…πώρωση, έτσι μου ‘ρχεται να πετάξω την μπύρα στο ταβάνι! 

bandcamp