Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

The Gories - Boogie Chillun'

Μια εύκολη συνταγή για καλοκαιρινό αφέψημα τώρα που σφίγγουνε και οι ζέστες,  αλλά προσοχή! Οι αμάθητοι μη δοκιμάσετε κάτι τέτοιο μόνοι σας στο σπίτι!



Παίρνουμε ένα τέταρτο Velvets (προτίμηση το Guess Im Falling in Love με πιο γαμάτα ντραμς όμως), ακόμη ένα Suicide, ένα τεταρτάκι επίσης John Lee Hooker (η όποιον άλλον bluesman θέλετε), και για το τέλος μια συλλογή απ’ την κρύπτη του Garage σαν κι αυτές που διδάχτηκαν ο Lux και ο Rudi. Προσθέτουμε νιτρογλυκερίνη άφοβα και το βάζουμε στο φούρνο στους 1000ο! Σε λιγότερο από τρία λεπτά και εν μέσω εκκωφαντικών εκρήξεων βγαίνουν από κει μέσα δύο τύποι και μια γκόμενα και σου φωνάζουν Hey Hey, We are the Gories!



Back to the Basics rock and Roll, κι ακόμη λιγότερα. Γιατί τι το θες το μπάσο όταν έχεις το θηρίο τον Mick Collins μαζί με την φάτσα τον Dan Kroha στις κιθάρες και τα φωνητικά, και την άλλη την φάτσα την Peggy ONeil να χτυπάει με τέτοια αφοσίωση τα ντραμς?

To Detroit και η Crypt Records ακούγονται σαν παρασύνθημα να προχωρήσεις βιαστικά στα ενδότερα.



Η αλήθεια είναι ότι είχα να τους ακούσω πολύ καιρό, τους έπιασα μια μέρα που ήμουνα (πάλι) απογοητευμένος από κάτι φρέσκα CD που άκουγα, και αναζήτησα το real stuff. Από τότε μέχρι απόψε συνεχίζω την Gorieδιάδα, δεν ξέρω για πόσο ακόμη. Μπορεί να τους ξεχάσω πάλι…εκτός κι αν κάποιος τους φέρει να παίξουν κι από εδώ (σιγά…) που ξανασμίξανε τελευταία, και παραμένουν λύκοι από αυτούς που ξεμοναχιάζει η λύκαινα μικρούς όπως φαίνεται και παρακάτω.



Για το Boogie Chillun τι να πω…στην θέση του θα μπορούσε να είναι αρκετά ακόμη, αλλά επειδή πάντα το πρώτο κομμάτι τους που βάζω να ακούσω είναι αυτό, βγήκε πρώτο από την κρύπτη. Αν ήταν όλοι τους λευκοί (θα μου πεις δεν θα ήταν οι Gories) δεν νομίζω να μπορούσαν να παίζουν έτσι, ειδικά αυτό το τραγούδι. Χρειάζεται και λίγο voodoo αίμα κάτω στις ρίζες.

Κάποιες φορές ο ρυθμός μ’ αυτό το πάνω-κάτω που ‘χει με υπνωτίζει, και το αφήνω μόνο του να παίζει ξανά και ξανά, trance κατάσταση όπως το Ghost Rider και το Revolution ένα πράμα…από όπου και να ξεκινήσεις, ξανά στο μεγάλο ποτάμι θα καταλήξεις, είπαμε…



Όσο για το πρωτότυπο δεν θέλω χαζά…στα default…πρέπει να τα ξέρουμε αυτά…

 

Να και το There but for the grace of God απ' όταν ήταν μικρά λυκάκια στο Detroit: